Κάπου σήμερα διάβασα πως αυτό που ορίζει την ωρίμανση δεν ειναι τα χρόνια που περνούν αλλά τα δράματα που έχουμε ζήσει.
Όχι.
Δεν είναι οι τραγωδίες που μας ωριμάζουν αλλα οι συνειδητοποιήσεις.
Απόψε το βράδυ λοιπόν λίγο πριν κλείσω τα 32 συνειδητοποίησα πως τα μισοάδεια ποτήρια δεν ξεδίψασαν ποτέ κανέναν διψασμένο λαιμό.
Κι εγω διψάω για θάλασσες.