Δεν έχω άλλο λόγο να γράψω παρά μόνο για τον Ανδρέα.
Ο Ανδρέας είναι λόγος και αρχή.
Awkward που το Facebook με ενημέρωσε πως έχω επέτειο ενός χρόνου. Ανήκω πλέον στην κατηγορία των γυναικών που γιορτάζουν επετείους. Μόνο που στα δικά μου μάτια δεν είναι επέτειος γάμου αλλα πρώτη επέτειος που νιώθω πως είμαι ευτυχισμένη.
Ο άνδρας μου είναι ένα σαμιαμίδι 1.69. Ξανθός με μπλε καλοκάγαθα μάτια και φωτεινό χαμόγελο. Αυτός ο άνδρας ξέρει απἔξω τους αστερισμούς, φτιάχνει σχεδόν πάντα αστεία gifs, μαγειρεύει καταπληκτικά, φτιάχνει τα πιο νόστιμα γλυκά, είναι πολύ καλός στο ψαροντούφεκο, δεν κάνει ορθογραφικά λάθη και πολλά πολλά άλλα που θα χρειαστώ σελίδες για να τα αναφέρω.
Θυμάμαι τον Ανδρέα όταν γυρνούσα κουρασμένη από την προηγούμενη δουλειά να με περιμένει έξω από το σπίτι μου κι εμένα να σκέφτομαι μα καλά χαζός είναι, τι stalker είναι αυτός ούτε να προλάβω να μπω μέσα δε με αφήνει.
Βλέπεις ήμουν λίγο πολύ ένα από εκείνα τα κορίτσια που λόγω μαλακισμένων επιλογών είχαν εκπαιδευτεί να κυνηγάνε, να παρακαλάνε, να τρέχουν εκείνα πίσω από τον cool τύπο που τις είχε χεσμένες.
Και τσουπ, ξαφνικά εγένετο φως. Και όλα ήταν λίγο πιο εύκολα γιατί ένας άνθρωπος με αγάπησε και δε χρειαζόταν να παίξει παιχνίδια.
Και κάπως έτσι άρχισα να αγαπώ τα λουλούδια, να αγοράζω θερμοκήπια, να χαίρομαι όταν βλέπω τα μικρά φυτά να ανθίζουν και να λυπάμαι όταν αρρωσταίνουν. Κι ο Ανδρέας δίπλα μου να τα περιποιούμαστε μαζί.
Κι αγάπησα πιο πολύ τα ζώα και κάθε που έβλεπα ένα μικρό να περιφέρεται στο δρόμο το έφερνα σπίτι. Κι ο Ανδρέας δεν έλεγε ποτέ όχι.
Και οι φίλοι μου αυξήθηκαν και είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι μου γιατί ο Ανδρέας δεν είπε ποτέ μην τους δείς,μην τους καλέσεις σπίτι, μην έχεις πολλά πολλά.
Και η ζωή απέκτησε νόημα.
Η επέτειος γάμου με βρίσκει με δυο γάτες, μια μπανανιά, ένα μάνγκο tree, φίλους ζωής, οικογένεια, καταπληκτικούς συναδέλφους και φυσικά με τον Ανδρέα.
Και φυσικά με τον Ανδρέα. Την αρχή όλων.
Δεν ξέρω τι εύχονται οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον όταν γιορτάζουν. Εγω το μόνο που θέλω να πω σε αυτόν τον καταπληκτικό σύντροφο είναι ένα τεράστιο Ευχαριστώ για τη δεύτερη ζωή που μου χάρισε. Γιατί δεύτερη ζωή έχει κυρία Αρβανιτάκη μου.