Μπαμπά σήμερα είναι του Προφήτη Ηλία.Σήμερα είναι τα 59α σου γενέθλια.
Μου άρεσε πάντα αυτή η σύμπτωση.Εσένα σίγουρα σε εκνευρίζει.
Ξέρω. Πρέπει να ήταν πολύ ενοχλητικό-frustrating να το λέμε- να επιτρέπεις να βαφτιστεί η κόρη σου στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία.Δεν μπήκες μέσα.Ξέρω πως ακόμη και στα πενήντα εννιά σου θυμώνεις ακόμη γι αυτή σου την υποχώρηση.
Εχεις δει άραγε ποτέ το εσωτερικό αυτής της εκκλησίας;
Είναι τεράστια. Με ογκώδεις κρυστάλλινους πολυελαίους,ξύλινα στασίδια,ο τρούλος έχει την εικόνα του Μεσσία και κάπου στα δεξιά υπάρχει η εικόνα του Προφήτη Ηλία.
Σου έχω πει το σκηνικό πριν χρόνια μέσα σε αυτόν το ναό;
Να ήμουν 12,13; Λυπημένη,είχα παει να προσευχηθώ.Μη με ρωτήσεις γιατί.Δε θυμάμαι.Πηγαινα συνήθως στην αριστερή πλευρά,σε ενα σημείο λίγο πιο σκοτεινό απο τα άλλα.Για να μη φαίνομαι.Έκλαιγα τοσο πολύ,πρέπει να ένιωθα πολύ δυστυχισμένη
.
Ανασήκωσα σε κάποια φάση το βλέμμα μου και δίπλα μου είχε έρθει ενα ξανθό κοριτσάκι γύρω στα 4 το οποίο μου έδωσε το χεράκι του και μου χαμογέλασε.
Και μου πέρασαν όλα.
Γίνεται και πανηγύρι ξέρεις. Πέρυσι το έχασα. Πόσο είχα λυπηθεί. Πηγαίνω πάντα σε αυτήν την «πομπή» κακοντυμένων ανθρώπων που κοιτούν να αγοράσουν φτηνά μανταλάκια ή κιλότες με 2 ευρώ. Εγώ αγοράζω συνήθως ένα χρυσόψαρο,στο οποίο δίνω όνομα ενός πρώην μου. Μου πεθαίνουν εύκολα. Τα χρυσόψαρα ναι. Καμιά φορά και οι πρώην.
Προχτές που λες,διασκέδαζα με τους φίλους μου.Ήπια αλκοόλ.Χόρεψα.Φορούσα λευκά.Σου αρέσουν τα λευκά πάνω μου,το ξέρω.Δεν φλέρταρα.Μην ανησυχείς.Χόρεψα όμως,λίγο πιο ερωτικά απο όσο θα άρμοζε να χορεύει η κόρη σου.
Κρατάς μυστικό; Χτες το βράδυ ήμουν με έναν πολύ όμορφο άνδρα.Ξέρω,πως τέτοιες συζητήσεις με τους γονείς μας και δη με τους μουσουλμάνους μπαμπάδες μας είναι ανάρμοστες.Αλλα αν για λίγο ξεπεράσεις το σοκ πως ένας αλλόθρησκος κοιμάται με την κόρη σου θα καταφέρεις να ερμηνεύσεις την έκφραση όμορφος άνδρας και θα καταλάβεις πως δεν αναφέρομαι σε εξωτερική εμφάνιση αλλα στο πως με κάνει να νιώθω αυτός ο άνθρωπος.
Μπαμπά,απόψε θα μιλήσουμε στο Skype και σε μια βαβελ αραβοελληνικοαγγλικών λέξεων θα σου ευχηθώ χρόνια πολλά και μετά εσύ θα με ρωτήσεις πότε θα έρθω να σε δω κι εγώ θα στα μασάω γιατί μπαμπά εμείς έτσι κάνουμε πάντα,είναι ο χορός μας αυτός,ο χορός της απουσίας,που τον τελειοποιούμε χρόνο με το χρόνο.
Και θα σε ακούω να μου λες πόσο νέος νιώθεις και πως δεν έχεις καμιά σχέση με τους εξηντάχρονους σχεδόν φίλους σου και θα χαμογελώ γιατί τις ίδιες βλακείες λέω κι εγώ,θέλοντας να πείσω τους ανθρώπους πως είμαι ένα εικοσάχρονο κορίτσι παγιδευμένο σε σώμα τριαντάχρονης.
Και θα μου λες για τη θεία Χάνα που πήγε διακοπές στην Τουρκία και τον ξάδερφο μου τον Γιάζαν που περιμένουν παιδάκι με τη γυναίκα του εμένα δε με ενδιαφέρουν οι άλλοι μπαμπά,πες μου εσύ τι φοράς τώρα,τι ώρα έφυγες χτες από την κλινική,εξακολουθείς πεισματικά να μη θες να αλλάξεις την μπαταρία του Honda,έχεις κάνει μπάνιο,τι χρώμα είναι οι πυτζάμες σου,θα πιεις κρυφά από όλους αλκοόλ απόψε το βράδυ;
Και στο πρώτο σου «σούκαμαν*» θα θέλω τόσο πολύ να σου πω για τα διλήμματα μου,για τα σταυροδρόμια μου,αλλα δε θα το κάνω γιατί τους ανθρώπους όταν τους «φορτώνεις» από μακριά τους σκας ένα τσίκ περισσότερο γιατί δεν μπορούν λόγω απόστασης να σε βοηθήσουν.
Τουλάχιστον έτσι λέει το Μαράκι.Το πιστεύω το Μαράκι.Σε συμπαθεί,ξέρεις.
Κρατάω ακόμη τα ρούχα προσευχής που μου χάρισε η γυναίκα του θείου Ισαάμ.Ένα ολόλευκο φαρδύ παντελόνι και μια μπλούζα-μαντήλι που άφηνε ακάλυπτο μόνο το μαυρισμένο μου πρόσωπο.Τα κοιτούσα για μέρες όταν τελικά αποφάσισα να τα φορέσω.Πήγα και στάθηκα μπροστά στον τεράστιο καθρέφτη του σαλονιού και με κοιτούσα.Μετά γδύθηκα και έμεινα γυμνή στην ίδια στάση.Και πιο πολυ ένιωσα το Θεό σου μεσα στη γύμνια μου παρά καλυμμένη με τα λευκά ρούχα προσκυνήματος.
Αλλά άσε με εμένα.Πες μου θα σβήσεις τούρτα;Οι μουσουλμάνοι δεν έχετε γιορτές το ξέρω αλλα τα γενέθλια τα γιορτάζετε.Λοιπόν,θα σβήσεις κεράκια ή δε θα το κάνεις τελικά γιατί έτσι στο μυαλό σου επιβεβαιώνεις το γήρασμα του σώματος και της μορφής σου;
Μπαμπά,δεν πρεπει να σε ενοχλούν τα χρόνια που περνούν.Όσο και να πεις επιτυχημένος είσαι.Δεν είναι πως δεν πρόλαβες να κάνεις πράγματα.Έζησες,ταξίδεψες,θέλησες.
Μη λυπάσαι που δεν πρόλαβες να διορθώσεις καταστάσεις.Πόσο φρικτό να μεγαλώνεις με αυτήν την ενοχή.Κι αν ευχόμουν κάτι για τα φετινά σου γενέθλια θα ήταν αυτό.
Απόψε το βράδυ να έπαιρνα όλες σου τις ενοχές και να τις πετούσα στη θάλασσα τις γαμημένες.
*τι άλλα νέα
Όμορφο,προσωπικό, οριακό.
Κάθε ιστορία μπαμπάς-κόρης είναι ιδιαίτερη.
Μου θυμίζει μια δικιά μου που κάποια στιγμή θα τύχει να την πω.
Σε ευχαριστώ πολύ.Ίσως ήρθε η ώρα να πεις και τη δική σου. 😉
Συντομα, Μαριαννα.