Μια ιστορία από την Πένη.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της μέσω του e-mail της:pennoula_sim@hotmail.com
Δεν την γνωρίζω προσωπικά αλλά αυτό που θέλησε να μοιραστεί μαζί μας,μου είναι πολύ οικείο.
Ξύπνησα το απόγευμα με ένα πολύ δυνατό πονοκέφαλο και ένα μεγάλο κενό από την προηγούμενη νύχτα. Πρέπει να ήταν μία από τις «μεγάλες νύχτες» η χθεσινή. Δεν θυμάμαι ακριβώς. Σηκώθηκα με το ζόρι από το κρεβάτι προσπαθώντας να κρατήσω το κεφάλι μου ανάμεσα στα δυο μου χέρια για να απαλύνω τον πόνο μου. Τράβηξα τις κουρτίνες του μεγάλου παραθύρου. Είναι φθινόπωρο. Το είχα ξεχάσει αυτό. Έχει κρύο και βλέπω τη βροχή να πέφτει απαλά στη γη. Τι ομορφιά; Το μεγαλείο της μελαγχολίας αγκαλιάζει την καρδιά μου! Κάτι περίεργο φαίνεται να διασχίζει αυτό το σούρουπο. Νιώθω την ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί μου και ακούω τους δείκτες του ρολογιού να κινούνται αργά στο μυαλό μου. Είμαι μια άγνωστη νεκρή. Θρηνώ τα βράδια και γελάω κρυφά πίσω από τα χέρια με τα οποία καλύπτεις το βρώμικο σου πρόσωπο. Αφήνω τα τέρατα μέσα μου να ξυπνάνε και να κατασπαράζουν την φαντασία μου. Τα αφήνω ελεύθερα να τρώνε τα σωθικά μου και κάθε που ξημερώνει ξαναδημιουργώ τον εαυτό μου. Ζω σε ένα φαύλο κύκλο ανυπεράσπιστης κατάρας και βρώμικης κόλασης.
Είμαι κάτι που θα έπρεπε να απεχθάνεσαι. Αλλά δεν σου δίνω το δικαίωμα να με γνωρίσεις, ώστε να μπορείς να μισήσεις την ύπαρξη μου. Βλέπεις, μπορώ να πάρω όλη την ευθύνη εγώ πάνω μου. Μπορώ να ξενυχτάω ζώντας με τις ενοχές σου και να περνάω τις ημέρες μου αναζητώντας τρόπο για να σκοτώσω όλα αυτά που μισώ πάνω σου. Θα μπορούσες να το κάνεις εσύ αυτό; Αν ναι, έλα μαζί μου. Μίλησε μου για τη φαντασία σου. Πόσο αληθινή μπορείς να την κάνεις να μοιάζει; Και πόσο εύκολα μπορείς να χάνεσαι μέσα της;
Συνυπάρχω με τον δράκο μου. Μπορώ να διώξω τον πόνο σου με λίγη από τη βοήθεια του. Μέσα σε όλες τις λεπτομέρειες του μυαλού μου υπάρχει κάτι που τις κάνει διαβολικές. Δεν έχω την κατάλληλη ενέργεια για να το διώξω. Μου διδάσκει μέρα με την μέρα πώς να ξεχωρίζω το σωστό από το λάθος. Τι είναι σωστό και τι λάθος; Σήμερα θα χορέψω μαζί με το διαβολικό κάτι που στοιχειώνει το μυαλό μου. Φαίνεται πως ο διάβολος ήρθε για να μείνει. Και εγώ αναρωτιέμαι και συνέχεια ψάχνω κάτι για να δώσω μια καλή δικαιολογία στον εαυτό μου να αισθάνεται πιο απλός. Να νιώθει λιγότερο μοναχικός.
Θα ήθελα να μάθω για τον κόσμο στον οποίο ζεις εσύ. Να σε ακούω να μου μιλάς για τον καιρό, τον ήλιο, τη βροχή, τους ανθρώπους, τα τέρατα και τους φόβους σου. Άφησε με απλά να το φανταστώ… Ο κόσμος σου μοιάζει βαρετός μπροστά στα αυτιά μου. Τόσο απλός και ανθρώπινος. Σε κάνει αυτό χαρούμενη; Βάλε μια πινελιά αίματος και λίγο ψέμα, λίγη απάτη και μια στάλα θανάτου στο κόσμο σου και έλα να το ξανασυζητήσουμε!
Για μένα; Υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν στον κόσμο μου και δεν μπορώ να ερμηνεύσω. Πράγματα σκοτεινά και κολασμένα. Σκέψου ότι είσαι εκεί, σε ένα μεγάλο λαβύρινθο και παλεύεις να σωθείς, να επιβιώσεις. Τρέχεις συνέχεια χωρίς να βρίσκεις κάποιο δρόμου που να οδηγεί στην έξοδο. Αρρωσταίνεις. Ζαλίζεσαι. Νιώθεις την παράνοια να σε χαϊδεύει γλυκά σε όλο το κορμί σου και τρομάζεις ακούγοντας το γέλιο της. Θέλεις να δραπετεύσεις; Λυπάμαι, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πέσεις στην αγκαλιά της, να κλείσεις τα μάτια σου και να ονειρευτείς ότι πιο βρώμικο, πιο σατανικό, πιο λαθεμένο σκέφτηκες ποτέ.