Είναι Κυριακή. Και πολλές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Οι Κυριακές είναι άτιμες ημερες. Γιατί συνήθως έχεις πολύ χρόνο για να σκεφτείς. Τι θες, τι σου λείπει. Τι είχες και τι έχασες.
Συνομιλούσα με φίλους για την περίπτωση ενός κολλητού μας που παντρεύτηκε μια πρώην του .Ήταν μαζί για μια μικρή περίοδο εκεί γύρω στα 20 με 22.Μετά χώρισαν οι δρόμοι τους για να ξανασμίξουν πάλι κάπου στα 30.Παντρέυτηκανε πριν 15 ημέρες.
Έτσι όπως κάθομαι σκέφτομαι: τελικά αξίζει να δίνεις δεύτερες ευκαιρίες;
Υπάρχουν οι απαισιόδοξοι που θα σου πουν πως αν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολλά. Πώς”what happens in the past,stays in the past“.Κάποιοι άνθρωποι πράγματι υπήρξαν σημαντικοί σε μια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. Κάποτε. Όχι πια. Κ’όμως αν με κάποιους ανθρώπους δεν κατάφερες να είσαι αυτός που έπρεπε τότε; Δεν σου επιτρέπεται να γυρίσεις κάπου εκεί πίσω και να διορθώσεις τα κακώς κείμενα;’H ίσως είναι δυνατόν τα αισθήματα κάποιου να μην έχουν φθαρεί από το χρόνο και να παραμένουν πάντα εκεί αναλλοίωτα για σένα;
Ένας άνθρωπος που επιστρέφει στα παλιά μπορεί να είναι ανασφαλής και δειλός. Το παρελθόν σου το γνωρίζεις. Μια παλιά σου ερωμένη σου είναι οικεία. Ξέρεις πως πίνει το τσάι της, ποιο είναι το αγαπημένο της χρώμα, ποια είναι η αγαπημένη της στάση στο σεξ. Δε χρειάζεται να κουραστείς να μάθεις. Ξέρεις. Και σου αρέσει. Και σε κάνει να νιώθεις σιγουριά.
Ίσως πάλι να επιστρέφεις επειδή είσαι ενοχικός. Ξέρεις πως αδίκησε κάποιον. Ίσως τον απάτησες ή του φέρθηκες σκληρά. Με τα χρόνια αντιλήφθηκες πως έσφαλες και για να κατευνάσεις το κάρμα σου επιστρέφεις για να δώσεις όσα δεν έδωσες τότε.
Έχεις σκεφτεί όμως πως το να ξαναπροσπαθείς εκφράζει και τον βαθμό αγάπης σου για κάποιον; Ζεις σε έναν κόσμο γεμάτο άπειρες επιλογές. Μπορείς να έχεις σχεδόν όποιον επιθυμείς καταβάλλοντας τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια. Συνεπώς για ποιο λόγο να ενδιαφερθείς να επιστρέψεις σε έναν άνθρωπο που ήδη γνωρίζεις, που πλέον κάποιος θα τον χαρακτήριζε λιγότερο ενδιαφέρων; Μα γιατί προφανώς κάτι σημαίνει αυτός ο άνθρωπος για σένα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως επιλέγεις εκείνον για να επιστρέψεις. Όσο κ’αν θέλεις να το υποτιμήσεις στο μυαλό σου, παραμένει σημαντικό πως επιλέγεις να “γυρίσεις” στον Ανδρέα και όχι στο Γιώργο, στην Ελένη και όχι στην Ιωάννα. Κάτι ένιωσες παραπάνω. Και το νοσταλγείς. Και το θες πάλι.
Είμαι υπέρ των δεύτερων ευκαιριών. Και των τρίτων και των όσων αντέχει κάποιος να δώσει. Ποτέ δεν είναι αργά για να αναθεωρήσεις τις επιλογές σου και να συνειδητοποιήσεις τι θέλεις. Δυστυχώς ή ευτυχώς δε μας μαθαίνει ποτέ κανείς να αγαπάμε σωστά. Είναι μια τέχνη που εξελίσσουμε με τα χρόνια. Ένας χορός του οποίου τα βήματα τα μαθαίνεις με την εξάσκηση. Κάποιοι αφομοιώνουν δυσκολότερα από τους άλλους. Αυτοί λοιπόν χρειάζονται τη δεύτερη ευκαιρία για να γίνουν καλύτεροι. Και εσύ ως μεγαλόθυμος πρέπει να τους τη δώσεις.
Λένε πως όσοι ασχολούνται με τα παλιά είναι παλιάνθρωποι. Για όσους με ξέρουν είμαι ένας παλιά-θρωπος. Αγαπώ το παλιό και πολλές φορές ανατρέχω σε αυτό για λύσεις. Πιστεύω πως όλες οι απαντήσεις των μελλοντικών ερωτήσεων που θα μας τεθουν βρίσκονται εκεί. Μοιρολατρικό. Ναι, ίσως. Όμως εγώ δεν θέλω να ζω με το ερώτημα «τί θα γινόταν αν είχα επιστρέψει». Σε συμβουλεύω να κάνεις το ίδιο. Καμιά φορά οι άνθρωποι που μας αγαπούν δεν στέκονται σε κάποιο σταυροδρόμι του μέλλοντος μας. Ίσως είναι εκεί και περιμένουν σκονισμένοι στα κυριακάτικα flash back των περασμένων μας καλοκαιριών…
!!!!!!!!!